obuenio

obuenio
    Obuenio, obuenis, pen. corr. obueni, pen. prod. obuentum, obuenire. Plaut. Survenir.
\
    Eas eram daturus ei qui mihi primus obuenisset. Cic. Qui premier me viendroit au devant, Qui se presenteroit à moy, et qui je rencontreroye.
\
    Obuenire. Liu. Escheoir comme par sort.
\
    Id obuenit vitium, quod tu, etc. Cic. Est advenu, Ce malheur advint.
\
    Obuenit haereditas. Cic. Il m'est venu ou advenu une succession.
\
    In domo, quae mihi haereditate obuenit habito. Plin. Que j'ay eu par succession.

Dictionarium latinogallicum. 1552.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”